Als de cliënt mij benadert voor het maken van een afspraak, wil ik als eerste consult een intake-gesprek. Zo'n kennismakingsgesprek vind ik belangrijk. Aan de ene kant vind ik dat de cliënt het recht heeft om te 'voelen' of hij/zij zijn/haar gevoelens wel met mij wil delen. Er moet een basis van vertrouwen zijn. Aan de andere kant wil ik ook weten of ik degene die komt wel kán helpen.

Tijdens dat intakegesprek vraag ik de cliënt zijn/haar verhaal te doen. Tijdens het luisteren zet ik mijn 'antennes' uit , zeg maar mijn voelsprieten en komen de belangrijke momenten uit het leven van de cliënt mij helder voor de geest, worden er als het ware al uitgelicht. Ook de 'rode draad' van hun leven wordt mij gauw duidelijk. Aan het eind van het verhaal heb ik voor mijzelf een beeld wáár een trauma/frustratie kan zijn ontstaan. Dan vertel ik de cliënt wat meer over regressie therapie, hoe ik werk en wat mijn vermoedens zijn over het ontstaan van het probleem. Ik probeer in te schatten hoeveel sessies de therapie gaat duren. 

Dat is alleen bij benadering te zeggen. 

Want het komt vaak voor dat als je iets hebt opgespoord, daaraan nog veel lijntjes (= problemen) kunnen zijn verbonden. Zowel voor het intake gesprek, als voor de sessie(s) reserveer ik 1,5 uur. Ná dit eerste gesprek geef ik de cliënt de ruimte om na te denken en te overwegen of zij zich in mijn praktijkruimte veilig voelen en of zij bereid zijn om met mijn begeleiding terug te gaan in de tijd, terug naar het ontstaan van de pijn, die ze nog steeds met zich meedragen.

'Ik weet niet waarom ik huil, nog is dat verborgen voor mij'

'Als het verleden je toekomst in de weg staat'.

Rabindranath Tagore (1861-1941), Bengaals dichter, ontving in 1913 als eerste Aziaat de Nobelprijs voor de literatuur. Deze Europese erkenning dankte hij aan de dichter W.B. Yeats.